Dünya’ya geldiğimiz ve gelmiş olduğumuzu farkettiğimiz andan itibaren ne yaptık ne ettik, ne tür faideli veya zararlı işlerde bulunduk. Hiç düşünüyor muyuz?

Düşünsenize Galaksiler içerisinde bir zerre bile etmeyen bir gezegende Bir nokta dahi etmeyen şu vücudumuzla nasıl bir mevcudiyete sahibiz. Kendi bedenimizden ne kadar haberdarız, etrafımızda olan bitenler sadece televizyonlarda gördüklerimiz mi. Dünya denilen bu meydanda ne işimiz var. Kim getirdi buraya nerden getirdi nereye götürecek. An yok ki ölüm olmasın, Canlı bir sineğin ölümü ile insanın ölümü arasında ne kadar fark var. 
Hele bir de bu kadar büyük bir evrende küçücük kalmış bir gezegeni gözümüzde ne kadar büyütmüşüz. Hele onun içindekileri. 

Bedenime sorsam ne istiyorusun diye? siz cevap verin ne istiyorsunuz bu Kısa dünyada, İlk diyeceğimiz ölümsüzlük olsa gerek. sonra zenginlik sonra, sonrasını düşünemiyoruz. Düşünsenize ölümsüzsünüz ve dünyanın en zengini hatta sahibi sizsiniz. İsteyen olur mu? Benim canım sıkılır yahu. 

Herkesin uğruna çalıştığı şu mal mülk demek ki elde edilince kıymeti kalmıyormuş. En güzel/yakışıklı eş fiziksel olarak sonsuz mutluluk vermiyor demek ki. Uzun süren devamlılık bizim fıtratımızda yok. 
Ne istiyoruz o zaman. Bu ruh bu beden ne ile tatmin olacak. 

Allah diyeceğiz elbet ancak Allah’ı görenimiz var mı? Yok. Görsek ne olurdu bilenimiz de yok. Hele birde Bizim gibi yarım yamalak müslüman değilde ateist insanların bu tip düşüncelere girdiğini düşünün. Ben olsam intihar ederim. Çünkü sonsuz bir zaman ve mekan içerisinde küçücük bir an ve zerre kaplayan şu bedenim zaten yok hükmünde. Öldükten sonra ne olacak diye kendi kendime delirir dururdum heralde ve sonunda intihar ederdim. Ya da Birşeyler aradım, bu soruma bir cevap arardım. Ya cevabı varsa. 
Ben kendimi Türkiye gibi bir müslüman ülkede doğduğum için şansız hissediyorum. Çünkü Gerçek müslümanlığı araştırma yetisi kişide kalmıyor. Zaten Allah Büyük (amenna) diyoruz bütün sorularımız yok oluyor ancak Allah’ın bizden istediği tefekkürüde Akletmeyide bir kenara bırakıyoruz. 
Şimdi soralım kendimize Kaçımız küçükken okuduğumuz surenin üzerinde bir sure ezberledi. Emin olun küççükken ezberlediğimiz ve dinin temeli olarak saydığımız Şehadet’in bile telaffuzunda nice hatalar yapıyoruz. 
Niye hiç araştırmıyoruz. halbuki bilgi çağındayız elimizin altında dünyanın gelmiş geçmiş en büyük kütüphanesi olan internet var. 
İster tembellik deyin ister vakitsizlik deyin, ne derseniz deyin şunu biliyorum ki bir gün ölüm gelip çattığında bunları ister istemez düşüneceksiniz. Keşke biraz daha araştırsaydım. şimdi nereye gidiyorum, ne olacak akıbetim diye diye içiniz içinizi kemirecek ancak hiçbirine cevap bulamayacaksınız. 
İsterseniz şimdi yatmadan önce gözünüzü kapatın ve ölmek üzere olduğunuzu düşünün, ne hissedeceksiniz Kocaman bir hiçlik. niye Çünkü hayattayken de zaten hiçtiniz. Ölünce ne değişecek. 
Bizim ülkede gördüğüm kadarı ile insanları tefekkür etmekten alıkoyan ibadetleri yapma noktasında tembelleştiren ve sevimsizleştiren bir sebep var. 
Yalancı müslümanlar. Namaz kılmayan görünce namaz kıl der, oruçta yiyene tiptip bakar, başı açık gezenin arkasından atıp tutar, kendine gelince de yarım yamalak yaptığı ibadeti cennete kafi hatta faza bile görür. 
İşte bu yalancı müslümanlar insanlarımızdan müslümanlığı çaldılar, yarım yamalak bildikleri dini bilgilerle başımıza alim kesildiler. e tabi bizde bilmeyince mecburen kabullendik, Ne yapacaktık gidip bir sürü zaman harcayıp doğrusunu öğrenmeyecektik herhalde, o zamanı spor müsabakaları filmler izleyerek, oyunlar oynayarak, gevezelikle geçirmek varken kimin umrunda dini bir meselede tartışmaya girmek. doğrusu budur demek. 
   Düşünsenize bundan 700 sene önce doğmuşsun ve hz. Mevlana’nın komşususun, Hemen yan ev de oturuyor. heyecan var mı? Yok. Çünkü içimiz geçmiş be kardeşim. Mevlana ne desin sana Mesnevi ne yapsın sana. Kalpte iman ateşi olmadıktan sonra. 
Bu zaman hakikaten garip bir zaman, Dünya’nın koca bir put olduğu bir zamanda doğmuşuz. Herkes ona tapıyor, kimse de çıkıp demiyor nedir bu hengame, üç beş gün sonra yerin dibine girecek öleceksin, velev ki dedin. Heralde deli derler sana. 
   
   Soruyorum sana Nefis efendi. Allah’a inanıyor musnun? Evet der gibisin ama kalbin titremiyor. Bu nasıl iman oluyor o zaman.
   Soruyorum yine Müslüman mısın? İman etmiş misin Tamam-ı İslam’a. Kalben tamam dersin amma Amel yok piyasada. Ne iş? 
   Sorsam bilirsin Fani olduğunu dünyanın, Neden boşa zaman geçirirsin günaha batıyor her anın. 
    Sorsam yine hiç mi yoktur güzelliğin iyiliğin bu fani dünyada? Güzellik Ahlak ile olur amel ile olmaz dersin. Ameline karışmışsa kibir hepten bitmişsin, defteri sol eline almışsın Sağını solunu bilmezsin.

   Vel hasıl ziyandasın nefis zarardasın, Ama sana tavsiyem Kâr a geçmeden göçme bu dünyadan, Cenneti Cehennemi bir tarafa bıraktım, Allah’a ayıb edersin. İşte onu yapmayasın gözünü seveyim...