*BELEŞ SERMAYE…
***************************
*Umut; insanın ruh halini ve gelecekteki icrai tahayyülerini hep diri tutan içsel bir duygu halidir…
*Kimi insan vardır; zihinlerinde yarınlara dair,
var olan umut buketini bir günün şafağında yitiriverirler, iz eser kalmaz bir gün öncesinden…Onlar; umut eskizlerini önceden tasarlamış olsalar da, iradeleri dışında cereyan eden dış faktörlerin direnciyle karşılaşır ve umutları hayat bulmadan uçuverirler…
*Umutlarımızı taslaklaştırıp onlara hayatiyet vermeye çalışırken, kendi dışımızda da, başkalarının da, aynı konularda umutkar olduklarını behemehal hesaba katmalıyız…Umut yolculuğundaki proje ve taslaklarımıza her an dışsal etkilerin olabileceğini unutmamalıyız…Hesap- kitap buna göre yapılmalı, terazi-mizan buna göre ayarlanmalıdır…
*Kimi insan vardır; umutlarını kaybetmişlerin umutlarını, arkalarına aldıkları güçlü rüzgarın kuvvesiyle terkilerine alıp, yeni bir umut yolculuğuna koyuluverirler…Doğru veya yanlış, haklı veya haksız, etik veya değil, bu onlar için hiç fark etmez…Bu kategorideki insan profillerinin yegane gayesi, kendilerine özgü ve kendilerine benzeşen yeni bir umutdaş topluluğu yaratıp, kendileriyle benzeşip eşleşmeyenlere, erk’sel dirençte bulunmaktır…
*Hayatın her alanında, geleceğe ve yaşama dair güzel ve büyük umutlar beslemek, elbetteki her insan için güzel bir düşünce tarzıdır…Ancak; bazen kimi insanlar, aklın ve mantığın öngörülerine tamamen ters düşen ve oluşması bazen mümkün olmayan şeyler umut ederler…Oluşumu mümkün olmayan hadiseleri tahayyül etmek, bazen insanları üzdüğü gibi, kimi zamanda maddi ve manevi bir çok şey kaybetmesine sebep olurlar…
*Hani derler ya; “Bu kumaştan elbise çıkmaz”…Evet bazen olmayacağını bildiğimiz şeyleri bile umut ederiz…
*Gün doğmadan neler doğar, yarının sahibi Allah, Allah’tan umut kesilmez…Umut kaybetmek, insanları karamsarlığa iter…
*Allah kimseyi umutsuz bırakmasın…
*Muradımız odır ki; “Helep’ten aldığımız kumaştan, bıze elbise çıxsın”…
*Umutlarımız diri-Yarınlarımız aydınlık olsun…